In mijn vorige blog schreef ik “Stress is een slechte herinnering”. Over hoe stress ontstaat en wat er dan gebeurt in je brein: de neurologische verbindingen in je brein en hoe je angstcentrum daarmee verbonden is. Je angstcentrum dat voortdurend de omgeving scant op signalen die duiden op gevaar en dan onmiddellijk de alarmbellen laat afgaan, met een volautomatische stressrespons tot gevolg. Of je wilt of niet: je gaat vechten, vluchten of bevriezen.
Maar vaak is zo’n stressreactie niet handig: iets kapot (willen) maken als je boos bent, weg willen lopen als je het oneens bent, of niets weten te zeggen als je je aangevallen voelt.
Wat dan wel handig is: Ontstressen! De lading van een situatie wegnemen. Daarbij maakt het niet uit of de situatie in het verleden ligt of in de toekomst. Of het oud zeer is waar je nog steeds kwaad over wordt, of iets waar je bij voorbaat al de spanning van voelt en tegenop ziet.
Wat je bij Ontstressen doet, is een beweging maken of een houding aannemen waarbij je armen en benen de middellijn kruisen, terwijl je aan de stressvolle situatie denkt. Door het kruisen van de middellijn KAN het niet anders dan dat er in je brein nieuwe neurologische verbindingen worden gemaakt tussen beide hersenhelften. En omdat je nu in een veilige situatie zit, zijn dit verbindingen ZONDER je angstcentrum en zonder je alarmbellen. En dit proces gaat ook nog eens heel snel, binnen een paar minuten is je stress volledig verdwenen. Daarna heb je geen last meer van je slechte herinnering.
Angst voor diep water
Onlangs was hier een moeder met haar 12 jarige dochter. Dochter had nog steeds haar A-diploma zwemmen niet gehaald, omdat ze bang was voor diep water, angst om te verdrinken. Dochter was al in twee verschillende zwembaden geweest voor zwemles, maar tot overmaat van ramp had in beide zwembaden ook een vervelend incident plaatsgevonden, waardoor ze helemaal niet meer durfde en ook niet meer wilde. Ook de boot naar één van de Waddeneilanden was heel eng, evenals fietsen naar school langs diep water. Kortom: de nood was hoog.
Vrijdags heb ik met deze jongedame gewerkt en de stress afgehaald van diep water en de beide incidenten in de twee zwembaden. Terwijl ze in de goede houding zat (met gekruiste armen en benen) zag ik in haar gezicht dat er van alles gebeurde. Na afloop van alle drie processen vertelde ze: eerst werd het een klein beetje erger en daarna voelde ik heel snel dat ik rustiger werd.
Zondag kreeg ik een appje: we zijn in het zwembad, ze zwemt in het diepe bad en ze wil het liefst nog voor de zomervakantie alsnog haar A-diploma halen!
Kind blij, moeder gelukkig, therapeute dankbaar 🙂 missie geslaagd!
Geef een reactie