Heb jij (seksueel) trauma meegemaakt?
En heb jij daar nog steeds last van?
En zou je eigenlijk in actie moet komen, hulp zoeken om je trauma te verwerken en los te laten?
Maar doe je dat uiteindelijk steeds niet?
Wat zeg je dan tegen jezelf? Welke argumenten het je om niet in actie te komen? Argumenten die op het eerste gezicht best redelijk klinken, maar als je beter gaat kijken, eigenlijk in de categorie “smoesjes” vallen.
En begrijp me niet verkeerd, “smoesjes” klinkt heel onaardig en zo bedoel ik het niet. Het zijn automatische impulsen vanuit je onderbewuste brein. En je onderbewuste brein heeft als doel om te zorgen dat jij veilig bent, door je ver weg te houden van je trauma. Al deze gedachtes, gevoelens en argumenten, die zijn er vanzelf. Je doet het niet bewust en al helemaal niet expres.
Maar handig zijn ze ook niet.
Ik ga 3 veelvoorkomende argumenten (“smoesjes”) noemen en uitleggen waarom ze op het eerste gezicht heel logisch zijn, maar na beter kijken toch onwaar en niet zo handig blijken.
Argument #1: Ik kan er wel mee dealen.
Ja, dat klopt. Tot en met nu heb je met je trauma gedeald en dat is je gelukt.
Maar als nu eens eerlijk kijkt: Hoeveel energie heeft je dat gekost? Hoe heeft het trauma een “grauwe sluier” over alles in je leven gelegd? Hoe vaak denk je er nog aan terug?
Dus ja, je kunt er best mee dealen, maar als je eerlijk kijkt, is de prijs die je ervoor betaald, best wel hoog.
Argument #2: Het komt nu niet uit om hulp te zoeken en een traject te gaan doen, ik heb er nu geen tijd voor.
Ja, het zou goed kunnen zijn dat dit klopt. Het kan zo zijn dat juist op dit moment er een aantal onverwachte situaties in je leven spelen, waardoor je agenda werkelijk vol is.
Maar ook hier kun je eens eerlijk naar kijken: is dit echt waar of is het eigenlijk een kwestie van prioriteit. Want hoeveel energie slurpt het trauma eigenlijk in je dagelijks leven? En hoeveel tijd heb je daardoor “verspeeld”? Wat had je allemaal meer kunnen doen in dezelfde tijd, als je meer energie had gehad?
Maar, dit “smoesje” gaat ook over: Waarom zet jij jezelf niet op de eerste plaats, juist als het gaat over je trauma? Trauma wat zoveel impact heeft op alles in je leven. Waarom geef je alles en iedereen voorrang? Waarom máák je geen tijd voor jezelf en voor een goed traject, waarin je je trauma verwerkt en loslaat?
Enne, niks menselijks is mij vreemd hè. Bene there, done that. Hoelang en hoe vaak ik niet dingen waarvan ik wist dat ik ze nodig waren, heb uitgesteld, enkel en alleen vanwege de weerstand die ik voelde. En dan ook elke keer de spijt achteraf, dat ik het niet eerder had gedaan.
Dat brengt mij bij argument #3: Angst.
Ook deze begrijp ik heel goed en ook deze is waar: het is hartstikke spannend om in een traject je monsters recht in de ogen te kijken.
Maar ook hier geldt: klopt dit wel als je eerlijk gaat kijken?
Angst gaat meestal over het voelen van alle pijn. De boosheid, het verdriet, de eenzaamheid, schuld en schaamte. Wees eens eerlijk: hoe vaak voel je dat nu ook al? Hoe zou het zijn om daar definitief mee af te rekenen?
Angst heeft ook te maken met het herbeleven. Maar hé, je zit veilig in mijn praktijk, erger dan wat je in het echt al hebt meegemaakt, gaat het niet worden. En die situatie heb je ook overleefd. Dus hoe zou het voor jou zijn om er nog 1x doorheen te gaan? Op een snelle en veilige manier. Zodat je er de rest van je leven geen last meer van hebt.
Een cliënt van mij zei ooit, na afloop van een traject: “Had ik dit maar veel eerder gedaan, dan had ik veel meer kunnen genieten van het leven.”
Welk argument heb jij om nog niet in actie te komen? Laat het weten in een reactie hieronder.
Mooi en herkenbaar Christien! En lief dat je het ‘argumenten’ noemt in plaats van smoesjes 😉 Deel je blogs vooral breed, ook op social media: je hebt zo veel waardevols te bieden voor zo veel mensen, onthoud ze de kennismaking met je werk vooral niet!
Dank je wel Paula voor je reactie. Het voelt ook niet als smoesje, het voelt als heel erg waar. En je moet dus echt moeite doen om dieper te kijken. En als dat lukt, levert dat heel veel op.