“Dat moetje even uitleggen, Christien.” Dat was wat mijn cliënt zei toen ik haar dit vertelde.
Laten we bij het begin beginnen.
Als kind moet je veel ontdekken en leren over hoe de wereld in elkaar zit. Dit doe je door vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk.
Je maakt iets mee.
Als dat iets fijns is, voel je blijdschap en geluk. Als dat iets naars is, voel je verwarring en angst.
Je trekt een conclusie: de wereld zit anders in elkaar dan ik dacht, dit is heel fijn en hier wil ik meer van. Of: de wereld zit anders in elkaar dan ik dacht, dit is naar, dit moet ik vermijden of voorkomen.
Wat is er gebeurt in je brein?
ALLES wat er ooit heeft plaatsgevonden in je leven, zit opgeslagen in je brein.
Bij een fijne gebeurtenis is dus opgeslagen hoe het eruit zag, hoe het klonk, hoe het rook, hoe het voelde en hoe het smaakte. Waar je was, met wie, of er andere mensen waren, wat je deed, wat andere mensen deden. Bijvoorbeeld: je gaat als kind met je ouders en broertjes/zusjes naar de Efteling. Ook als je niet meer alles bewust kunt herinneren, voel je nog wel het plezier en de opwinding als je eraan terug denkt. Elk detail van deze gebeurtenis is opgeslagen in je brein en alle details zijn in je brein met elkaar verbonden, geclusterd. En zodra je het woord Efteling hoort, voel je dat je hart een sprongetje maakt en denk je: O ja, dat is leuk! Je wereldbeeld is uitgebreid met de conclusie/overtuiging “De Efteling is Leuk!”
Bij een nare gebeurtenis is ook alles opgeslagen: hoe het eruit zag, hoe het klonk, hoe het rook, hoe het voelde en hoe het smaakte. Waar je was, met wie, of er andere mensen waren, wat je deed, wat andere mensen deden. Bijvoorbeeld: je gaat als kind met je ouders en broertjes/zusjes naar de Efteling en in het Sprookjesbos schrik je enorm van de Draak die ineens naar je toe komt. Elk detail van deze gebeurtenis is opgeslagen in je brein en de details zijn in je brein met elkaar verbonden, en nu ook de schrik en de angst. Deze emoties zitten in een klein deeltje van je brein dat amygdala wordt genoemd. Zodra je nu het woord Efteling hoort, voel je deze angst weer, want deze twee begrippen zijn met een verbinding in je brein aan elkaar gekoppeld. Je wereldbeeld is uitgebreid met de conclusie/overtuiging “De Efteling is eng.” en “Iets wat stil staat is niet te vertrouwen, want het kan zomaar gevaarlijk dicht naar je toe komen.”
Opgeslagen herinneringen in je brein
Stress is een slechte herinnering
Dus wat gebeurt er nu bij stress? Je hebt ooit iets meegemaakt wat je niet fijn vond en daarmee is je angstcentrum in de amygdala geactiveerd. In principe is dit een goed mechanisme, want het behoed je voor veel gevaarlijke situaties en het maakt bijvoorbeeld dat je goed uitkijkt bij het oversteken.
De amygdala is een soort radar en scant voortdurend je omgeving af. Zodra het iets herkent wat overeenkomt met een oude nare gebeurtenis, dan gaan de alarmbellen af. En dit is voelbaar in je lijf als stress.
In mijn volgende blog lees je over “Zo werkt ontstressen!”
Geef een reactie