De beerput gaat open, nu ook in Nederland. Seksueel grensoverschrijdend gedrag komt heel erg veel voor. Na The Voice of Holland, nu ook bij Ajax, de PvdA en andere bedrijven. Waar ik van schrok was het nieuws dat vrouwen soms een zwijgcontract moeten ondertekenen en zelf strafbaar zijn als ze vertellen over wat hen is overkomen. Het kan niet waar zijn dat een dergelijke clausule rechtsgeldig is als het strafbare feiten betreft.
Als vrouwen niets zeggen, kan ik niets doen
John de Mol reageerde aan het einde van de uitzending van Boos over de misstanden bij The Voice. Zijn belangrijkste statement was: als vrouwen niets zeggen, kan ik niets doen.
De dag na deze uitzending was er al een paginagrote advertentie van de vrouwelijke medewerkers van Talpa, met de inmiddels beroemde tekst: “Beste John, het ligt niet aan de vrouwen.”
Het is een mannenprobleem
Op social media ontstond een soort tendens: het is een mannenprobleem. En natuurlijk is het dat.
Ook.
Ongevraagd een dickpic sturen is gestoord. En als je als man denkt dat een vrouw daarvan onder de indruk is: think again!
Het is ook een machtsprobleem
Maar het is meer dan een seksueel probleem. Het gaat nog veel meer over macht. En als je macht hebt vanwege je positie (of je leeftijd, of je fysieke kracht, of je verbale vaardigheden) dan vraagt dat verantwoordelijkheid.
Verantwoordelijkheid maakt het verschil tussen een machthebber en een leider. De machtigste persoon in de relatie (werk, studie, familie) heeft net een beetje meer verantwoordelijkheid voor het goed houden van de relatie. En natuurlijk mag je alles vragen, mits je de vraag open stelt en de ander alle ruimte geeft om nee te zeggen.
Het is ook een cultuurprobleem
Een andere reactie die ik veel lees op social media is: maar die vrouwen kunnen toch gewoon zeggen dat ze hier niet van gediend zijn.
In de praktijk blijkt dat dus niet zo gemakkelijk te zijn. We leven hier in het westen al eeuwen in een door mannen gedomineerde maatschappij. Vrouwen werden veelal achtergesteld. In de loop der eeuwen hebben vrouwen aangeleerd te overleven in zo’n maatschappij.
Ook ik heb dat nog meegekregen in mijn opvoeding. Ik herinner mij dat mijn moeder de muren van de keuken aan het witten was en dat mijn vader vroeg of ze hem even kon helpen met iets. Waarop mijn moeder onmiddellijk haar witkwast neerlegde en naar hem toe ging. En zo ging dat altijd!
Of: toen ik jaren geleden een stevig meningsverschil had met mijn werkgever, mijn moeder zei: “Nou kind, kijk je wel uit, want hij is wel je baas.”
Stressrespons
Als je als vrouw, in zo’n door mannen gedomineerde cultuur, ineens een dickpic ontvangt, dan raken veel vrouwen in stress. Stress maakt dat je niet meer helder denkt. Je brein schakelt over op onderbewuste automatische patronen, een stressrespons. Als je het gevoel hebt niet te kunnen vechten (want de persoon in kwestie is te machtig) en niet te kunnen vluchten (want je hebt je salaris nodig om van te leven), dan rest nog één mogelijkheid: verlammen. Dan laat je het gebeuren, zodat het zo snel mogelijk voorbij is. In de hoop dat dit de laatste keer was.
Dit is een biologische programmatie, op dat moment heb je geen keus meer.
Maar wij vrouwen zijn natuurlijk niet hulpeloos en machteloos
Ook vrouwen hebben hier echt iets te doen. Vrouwen zijn niet hulpeloos en machteloos.
Tijden veranderen. Het is tijd voor de volgende stap in de emancipatie. Na ‘baas in eigen buik’ en ‘een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’ is het nu de tijd om grensoverschrijding te stoppen.
- Door erover te vertellen, wat er gebeurt en wat het met je doet. Niet enkel om die ene dader te berechten, maar om het grotere probleem duidelijk te maken. En omdat erover vertellen, hoe moeilijk ook, helend is.
- Door je eigen trauma’s te verwerken. Nadat je je trauma’s hebt verwerkt, kun je wél zeggen dat je er niet van gediend bent. De noodzaak om je eigen trauma’s te verwerken geldt overigens ook voor iedereen die zelf grensoverschrijdend gedrag doet.
- Door Nee te leren zeggen. Dat laatste kan nu op een heel leuke, lichte, grappige en speelse manier!
Spelen tot je Nee zegt
Samen met Saskia van der Elst, de Toneeljuf uit Alkmaar, geef ik een workshop genaamd Spelen tot je Nee zegt.
Licht. Speels. Grappig.
Spelenderwijs leer je nee zeggen, steeds steviger en steeds krachtiger. Met je stem, met je lijf, met je mimiek, met je gevoel, met je intonatie, met je uitstraling.
Hier vind je alle informatie: Spelen tot je nee zegt
Geef een antwoord