Je bent aangerand, verkracht of misbruikt. Dan kan het niet anders of een ware storm van emoties dendert door je lijf en je kop. Sommige zijn, hoewel begrijpelijk, volledig onterecht. Daarover gaat dit blog.
Schuldgevoel
Als ik niet op die plek was geweest….. Als ik niet …… had gezegd. Als ik niet……
Nee. Het. Is. Niet. Jouw. Schuld. Nooit. Het is de schuld van de dader. Sterker nog: het hele gebeuren heeft niets met jou te maken, jij bent niet verantwoordelijk.
Had ik maar geschreeuwd. Was ik maar weggerend. Had ik maar gevochten.
Nee. Dit is hoe je lijf geprogrammeerd is om traumatische gebeurtenissen, zoals seksueel geweld, te overleven. Als je in een situatie terecht komt die tè overweldigend is, te veel, te lang, te vaak, dan kun je niet meer vechten of vluchten. Je zenuwstelsel “schakelt op” naar een bevriesreactie. Je verlamt, staat aan de grond genageld en kunt geen woord meer uitbrengen.
Ik heb het zelf uitgelokt. Ik heb er aan meegewerkt (vooral bij herhaaldelijk misbruik)
Nee. Ook dit is een volstrekt logisch overlevingsmechanisme. Dit was de enige manier om er zo snel mogelijk van af te zijn, zodat het over was. Om nog enige vorm van controle te hebben.
Mijn lijf reageerde alsof ik het lekker vond.
Nee. Dat je lijf reageert is geen teken dat jij het lekker vind. Je lijf reageert omdat het zo is geprogrammeerd. Het wordt geconfronteerd met een seksuele prikkel en even later wordt er glijmiddel geproduceerd. Dat is een volledig automatische reactie en die gaat helemaal buiten jouw wil om.
Schaamte
Deze emotie is begrijpelijk, want seksueel geweld is, ondanks dat het zoveel voorkomt, nog steeds een taboe-onderwerp. En toch is het volkomen onterecht. Jij bent niet verantwoordelijk voor wat er gebeurd is, dus waar schaam je je dan voor?
Zoek hulp
Zoek iemand die jij vertrouwt en vertel wat jou is overkomen. Zoek hulp. Zo snel als mogelijk.
Onze hulp bij Seksueel Misbruik Kom naar de Gratis Informatieavond
Geef een reactie