Tegelijkertijd voelde ik mijn intuïtie: dit is wel wat ik wil en ik denk dat ik het kan.
Vlak daarna was Esther bij mij. Ik zei tegen haar: ik heb een vraag en die vind ik heel spannend om je te stellen. Maar… En toen kwam, hakkelend, struikelend en met de rode vlekken in mijn nek, mijn idee over het kaartendeck en dat ik het heel erg leuk zou vinden als zij daar de beelden bij zou maken.
Het eerste wat Esther zei: “Oh, wat leuk, wat een mooi idee, en ja, dat wil ik wel! Hoe zullen we het aanpakken?” Haar ogen straalden net zo als de mijne.
Met als eindresultaat dat begin november, ruimschoots voor de feestdagen, ons kaartendeck “Eigen wijs, eigen reis” een feit is.
Geef een reactie