Nee, ik vind het echt. niet. mooi.
Ook het vierde voorstel voor de achterkant van de kaarten van het kaartendeck dat Esther en ik aan het maken zijn, vind ik niet mooi. Beter dan 1, 2 en 3, maar nog steeds niet mooi. Terwijl de andere kaarten wel heel mooi zijn.
En voor de 4e keer moet ik Esther gaan vertellen dat ik nog niet blij ben.
De spanning in mijn lijf wordt groter
Per keer dat ik het voorstel afwijs, voel ik de spanning in mijn lijf groeien. Ik heb van huis uit niet geleerd te zeggen als ik het ergens mee oneens was. In de familiegeschiedenis lag daar een behoorlijk taboe op. Dus zei ik meestal niks. En die enkele keren dat ik wel mijn andere mening uitsprak, kreeg ik te horen “Jij weet het ook altijd beter” of “Jij bent zo dominant, altijd al geweest”. Of “jij bent verbaal zo sterk, dan weten wij niks meer te zeggen”.
Ik zeg het toch
Inmiddels heb ik geleerd om toch te vertellen wat ik ervan vind. Dus ondanks de groeiende spanning knutsel ik met photoshop een voorbeeldje in elkaar van wat ik wel wil en stuur dat met mijn andere bezwaren naar Esther. Prompt belt ze, ff overleggen zegt ze.
Ze snapt wat ik bedoel
Als ze mijn voorbeeld ziet, roept ze spontaan “Ik vind het helemaal niks!” en ik schiet keihard in de lach. Zij kan het dus wél. “Maar, “ zegt ze, “ik snap wel wat je bedoelt en ik zie het ineens voor me. Ze schetst in een paar woorden wat ze bedacht heeft en als ik de volgende dag haar ontwerp zie, ben ik helemaal blij.
Nee zeggen als je seksueel misbruik hebt meegemaakt?
Veel van mijn cliënten hebben door het seksueel misbruik dat ze hebben meegemaakt ook afgeleerd Nee te zeggen.
Ze konden niet anders. De pleger was te groot, te sterk, had te veel macht of autoriteit, of je was er afhankelijk van. Je werd opgehemeld en bang gemaakt tegelijkertijd.
Als je al de moed had om het aan iemand te vertellen, werd je niet geloofd en in veel gevallen kreeg je nog de schuld ook. Je haalde het echt niet in je hoofd om in die omstandigheden ergens Nee op te zeggen. Je kon niet eens meer Nee dénken. Nee was geen optie.
Het kan ook anders. Als jij wilt
Net als ik, kun jij ook leren Nee zeggen. Daarbij maakt het niet uit hoe lang het is geleden dat het misbruik heeft plaatsgevonden. Je kunt jouw Nee terugpakken. Dat Nee dat je ook in gewone dagelijkse situaties vaak niet kunt of durft te zeggen, omdat dat door het misbruik zo’n lading gekregen heeft.
Als je je Nee weer ter beschikking krijgt, merk je dat je zelfvertrouwen groeit. Na een tijd kun je echt zeggen wat je ergens van vindt. Niet om de ander af te kraken, maar om het beter te maken. Om een win-win te creëren. Om tot iets te komen waar jullie allebei blij van worden. Zoals tussen Esther en mij bij ons kaartendeck (dat in november uitkomt trouwens).
PS: De eerste stap naar het terugpakken van jouw Nee? Dat is een gratis en vrijblijvend gesprek met mij.
Geef een reactie