Als ik in een gezelschap vertel wat ik doe -traumatherapie voor vrouwen die seksueel misbruik hebben meegemaakt- dan krijg ik bijna altijd de reactie: Heftig, wat fijn dat jij deze vrouwen kunt helpen, maar als je zoiets hebt meegemaakt, zul je er altijd wel last van blijven houden.
Afgelopen week hoorde ik een paar nieuwe varianten hierop. “Het lichaam vergeet nooit.”
Of deze, iets poëtischer: “Trauma’s zijn helaas alleen in slaap te sussen, niet uit te roeien.”
Als je niet weet hoe, dan geloof je dat het niet kan
Ik krijg er weer buikpijn van als ik dit schrijf, want het is gewoon niet waar!
Het zegt alles over de persoon die dit zegt. Deze weet namelijk niet hoe die dat voor elkaar zou moeten krijgen. En dus gelooft ‘ie dat het niet kan. En als je gelooft dat het niet kan, ga je er ook niet aan beginnen.
Het kan wel!
Maar het kan wel. Je kunt het trauma uit je lichaam, uit je systeem halen! Ik zie het dagelijks bij mijn cliënten. Nadat ik samen met de cliënt heb gewerkt aan “steviger in je schoen staan” leer ik haar een simpele, maar o zo effectieve oefening om van herinneringen de lading weg te nemen. Zodat het je niet meer raakt als je er aan terug denkt. En soms geef ik dan een schrijfoefening mee: schrijf je levensverhaal, dat mag in steekwoorden, je hoeft niet alle details te noteren. En zodra je merkt dat er emoties komen, doe dan deze oefening. Onlangs zei een cliënt daarover: “Wat ik heb geschreven, geeft geen spanning meer, wat ik nog moet schrijven wel.”
En de allerheftigste momenten van het trauma hoeft een cliënt natuurlijk niet alleen te doen. Die behandelen we tijdens een sessie en dan ben ik erbij om haar erdoorheen te helpen.
We werken met de eerste keer dat het misbruik plaatsvond. Dat eerste moment van controleverlies, want dat is wat trauma in de kern is. Van de angst en het gevoel van onveiligheid dat dat met zich meebrengt, daar kunnen we de spanning van wegnemen.
Lastige patronen als gevolg van het misbruik kunnen we ook veranderen
Na het misbruik ontstaat er een aantal lastige patronen, zoals:
- altijd jezelf de schuld geven als er iets vervelends gebeurt, ook als jij er helemaal niets aan kunt doen en er niet verantwoordelijk voor bent
- gebrek aan zelfvertrouwen en niet voor jezelf durven opkomen
- geen grenzen voelen en geen nee kunnen zeggen
- andere mensen niet vertrouwen
- problemen op het gebied van intimiteit
En ook hier werk ik mee in mijn praktijk. Ook dit kunnen we veranderen! Dit is niet de aard van het beestje, dit is een automatisch programma in je brein geworden! Net zoals je niet meer hoeft na te denken over hoe je moet fietsen, je fietst gewoon. Op de automatische piloot. Dat heb je geleerd en dat gaat nu vanzelf.
Zo heb je tijdens het misbruik ook ‘geleerd’ dat jouw grenzen er niet toe doen, die werden gewoon overschreden. En als je grenzen er niet toe doen, dan kun je ze maar beter niet voelen, dat is veel te pijnlijk. Als jíj er niet toe doet, dan kun je dat maar beter niet voelen, dat is veel te pijnlijk. En zo is er een automatische reactie, een onbewuste programmatie ontstaan van altijd ja zeggen.
En die kunnen we veranderen. Die kunnen we als het ware herprogrammeren.
En wie zegt dat dat niet kan, heeft ongelijk. Ik weet wel hoe dat kan, ik werk er dagelijks mee.
Intens proces, maar zo de moeite waard!
Je kunt je trauma’s verwerken. Niet omgaan met, maar echt loslaten, uit je systeem, geen last meer van. Het heet niet voor niets verwerken: het is werken. Een intens proces. Maar zo ontzettend de moeite waard.
Wil jij dat trauma wél oplossen? Plan meteen een kennismakingsgesprek
Geef een antwoord