Christien Grotentraast - traumatherapeut
Zodra ik ga studeren, ga ik het huis uit
Eigenlijk vertelt deze zin alles. Ik ben in 1966 geboren in de Achterhoek en er golden strakke regels thuis. 18.00 uur eten, en op Pa wachten we wel en op jou niet. 20.30 uur naar bed en in het weekend om 21.00 uur. En nee, niet later. Op dinsdag en op vrijdag help je met de afwas. En nee, je kunt niet ruilen met iemand op een andere dag.
Het zinnetje: “Kinderen die vragen, worden overgeslagen” heb ik heel vaak gehoord. En als ik dan toch de moed had iets te vragen, was het standaard antwoord: “Vragen staat vrij en weigeren erbij” waarbij het weigeren niet voor mij gold, maar voor degene aan wie ik de vraag stelde.
Het maakte dat ik niets meer vroeg, me aanpaste en alles zelf uitzocht en regelde. Heel zelfstandig werd ik daarvan en ondertussen voelde ik me stikeenzaam. Niet gesteund in wie ik was, in mijn unieke ik, in mijn wensen en behoeftes. Alsof dat er allemaal niet toe deed. Enkel voldoen aan de norm was belangrijk.
Gelukkig was er één uitzondering: mijn hobo! Al vanaf mijn 11de speelde ik hobo. Dat vond ik fijn om te doen, daarin kon ik mijn gevoel kwijt. En daarin bleek opeens veel te kunnen: als ik ergens moest repeteren of optreden, werd ik gebracht en gehaald. En als ik dan op een andere tijd moest eten, kon dat toch.
Op mijn 18e werd ik toegelaten tot het conservatorium en binnen een maand had ik een kamer geregeld en was ik het huis uit. Heerlijk, vrijheid!
Dit was ook de tijd van de vrouwenemancipatie. Ik voelde een intense verontwaardiging over al het vrouwenonrecht: misbruik, vrouwenhandel, seksueel geweld, fysiek geweld, eerwraak, ongelijke betaling, femicide. Heel oneerlijk vond ik dat. Hoe kon dat bestaan?
Na mijn studie en een aantal jaren werken als hobodocent, kwamen langzamerhand de vragen weer terug: wie ben ik en wat wil ik? Dat werd pijnlijk zichtbaar in mijn relaties: de meeste duurden niet langer dan een half jaar. Er waren periodes dat ik somber was. Bovendien kreeg ik last van fysieke klachten, pijntje hier en pijntje daar.
Van daaruit begon een prachtig groeitraject van persoonlijke en spirituele ontwikkeling.
En nu?
Nu heb ik vrede met hoe het was. Het onbegrip, de onmacht, de regels. Ik kan nu terugkijken en voelen: “Iedereen heeft gedaan wat in zijn vermogen lag, het is oké.”
De eenzaamheid is verdwenen, de pijntjes ook. Ik heb een grond van veiligheid gecreëerd in mijn leven. Hierdoor is het geen probleem meer als ik een keer een vergissing bega. Mijn waarde als mens is niet meer in het geding.
Ik durf te vragen als ik iets nodig heb, mijn wensen kenbaar te maken. Te zeggen als ik het oneens ben. Ik voel dat ik mijn eigen leven mag bepalen.
Ik heb al bijna 20 jaar een stabiele relatie en omring me nu met mensen die niet meteen schrikken van ‘alles is energie’ en die wél geloven dat ‘de aard van het beestje’ kan veranderen en groeien.
In 2007 begon ik mijn eigen praktijk met massagetherapie. En langzamerhand kwam deze vraag centraal te staan: “Wat is nu de ware oorzaak van je klachten?” Met mijn eigen verhaal in mijn achterhoofd ging ik vragen stellen en bleek dat iedereen met pijntjes in het lijf, óók een verleden had met ouders die er wel waren, maar er niet waren. Zo heb ik langzaam de overstap gemaakt van massagetherapie naar traumatherapie. Inmiddels doe ik dit nu al 8 jaar en laat ik me nog steeds verrassen door alle mooie veranderingen die mijn cliënten doormaken.
Mijn visie op traumaheling
Wegstoppen en je jeugd proberen te vergeten, werkt niet. Daarmee geef je jezelf een soort van levenslang. Je kunt namelijk wèl de gevolgen van deze valse start oplossen.
De reguliere behandeling is vaak pijnlijk en hertraumatiserend. Dat is onnodig. Het kan veel sneller, veel minder pijnlijk en met blijvend resultaat.
Met enkel de ingrijpende gebeurtenissen verwerken ben je er niet. Ongezien en ongehoord opgroeien heeft namelijk impact op hoe jij relaties aangaat. Met je partner, met je (toekomstige) kinderen, met je vriendinnen, met je collega’s.
Ongezien opgroeien is ook vaak de oorzaak van onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen.
Goede traumatherapie pakt ook deze issues aan. Zodat jij helemaal tot bloei komt.
Ik als traumatherapeut
Ik heb een groot hart en een droge humor. Hiermee kan ik zware thema’s licht maken.
Ik ben open en respectvol. Ik heb nooit een oordeel over wat er is gebeurd en hoe je daarop hebt gereageerd.
Ik hoor regelmatig: “Ondanks dat het best intens is wat we hier doen, had ik gewoon weer zin om naar je toe te komen voor een sessie.”
Als je mij zou kennen, zou je weten dat ik
- graag op een fiets zit, of beter gezegd op onze knalrode tandem. Elke zomer fietsen mijn man en ik hierop een paar weken rond, zowel in Nederland als in andere Europese landen
- van puzzelen hou, zowel van sudoku’s, als van grote legpuzzels van minstens 2000 stukjes
- dol ben op eten koken, hoe groter het gezelschap hoe leuker. Zo heb ik gedurende vijf zomers fietsvakanties begeleid, waarbij ik elke dag kookte voor 32 man/vrouw
- Sinterklaas het allerleukste feest van het jaar vind, mèt surprises èn gedichten!
- nog altijd kippenvel krijg bij het horen van het slotdeel van de 9e van Beethoven “Alle Menschen werden Brüder”
Mijn opleiding:
| 2023 | Healing Avalon-ELA-energie |
| 2022 | Live the Connection: Vliegende start |
| 2021 | Live the Connection: Gezondheid |
| 2020 | Materclass “Wat je als hulpverlener moet weten over seksueel misbruik – Iva Bicanic & Esther Verhees |
| 2019 | Live the Connection: Alleen geboren tweelingen / Grensoverschrijding |
| 2018 – 2019 | Traumacoach Atma Instituut |
| 2017 – 2018 | Live the Connection: Ontstressen / Kernmodule / Familie / Communicatie |
| 2017 | Orthomoleculaire Voedings- en Suppletieadviseur |
| 2017 | Psycho Sociale Basiskennis |
| 2015 – 2017 | PSYCH-K: Basis / Advanced / Pro / Optimale Gezondheid en Welzijn |
| 2015 | Medische Basiskennis |
| 2010 – 2012 | Massagetherapie |
| 2003 – 2006 | Aura- en chakrareading Reading en Graduate opleiding CLI |
| 2001 – 2002 | Aura- en chakrahealing Healing opleiding CLI |