Blog

Ken je van die foto’s van oude verlaten en vervallen gebouwen? Vaak heel romantisch en  sprookjesachtig, ondanks stof of puin en meestal gefotografeerd met prachtig licht. Urbex-fotografie wordt dat genoemd, Urban exploring. Fascinerend vind ik het. Vooral oude industriële fabriekspanden zijn prachtig, evenals oude verlaten ziekenhuizen. Ik

De verkoopster bij de bakker kijkt rond en vraagt: “Wie is er dan aan de beurt?” Ik haal adem om te zeggen dat ik dat ben, als er een vrouw op roze crocs en met een grote boodschappentas naar voren stapt en zegt: “Ja, ik.” Dit gebeurde

“Ah, ik wou winnen!” roept onze pleegzoon Luuk. Om in dezelfde ademteug te vervolgen met “Doen we nog een spelletje?” In mijn hoofd hoor ik het hem nóg zeggen. Hij is inmiddels volwassen, maar deze uitroep is een staande uitdrukking geworden bij mij thuis. Luuk was dol

“Stikchagrijnig ben ik er van! Dan hebben we een heel leuk weekend samen en in plaats van gezellig te blijven tot maandagochtend en dan rechtstreeks naar de Hogeschool te gaan, nee, dan moet ie opeens op zondagavond terug naar zijn eigen huis. Ik snap dat niet. Hij

“Ik ben eigenlijk een soort ijsbeer”, zegt mijn cliënt Carolien. “Opgegroeid in een koude omgeving. Alles zelf moeten uitzoeken. Geen steun, geen warmte, geen aandacht. Bij een ijsbeer past dat. Die leeft solitair en hoort thuis in zo’n omgeving, maar een mens niet.” Ik herken wat Carolien

“En draai nog wat weerstand bij! Ga staan op die pedalen, hou vol. Laat je niet kennen!” Sinds kort spin ik weer wekelijks. Voor wie niet weet wat spinnen is: spinning doe je in de sportschool: op een nepfiets. Op muziek zogenaamd tegen een berg op fietsen.